รู้สึกปลอดภัย เหมือนเอาใจใส่เซฟ

ผลการปฏิบัติธรรม

พระบัญญัติ จารุวโร พระธรรมทายาท

รุ่น เฉลิมพระเกียรติ 80พรรษา 5 ธันวามหาราช พ.ศ.2550

กราบคารวะพระเดชพระคุณหลวงพ่อด้วยความเคารพอย่างสูงครับ

กระผม พระบัญญัติ จารุวโร อายุ 36ปี ได้มาบวชพระธรรมทายาท รุ่นเฉลิมพระเกียรติ 80พรรษา 5 ธันวามหาราช พ.ศ.2550 และได้มาขึ้นปฏิบัติธรรมที่สวนพนาวัฒน์ เมื่อวันที่ 5-16 ธันวาคม นี้ครับ ก่อนที่จะมาบวช ผมทำงานที่บริษัทกรุงไทยธุรกิจ รับผิดชอบงานด้านบัตรสารพัดนึก หรือที่เราเรียกกันว่า บัตร ATM ครับ

ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา ในชีวิต กระผมเหมือนคนเดินหลงทาง เพราะความเข้าใจวัดพระธรรมกายผิด จากการเชื่อข่าวมาตลอด จนกระทั่งโยมแม่และโยมน้องสาวได้พยายามทำหน้าที่กัลยาณมิตร ให้ผมมาดูวัดนี้ด้วยตา ผมก็ยอมมาครับ แต่ก็มาแบบไม่กล้าถลำลึก ดังนั้นผมจะไปนั่งโซนเดียวกับแก๊งเด็กๆ ที่วิ่งบ้าง เดินสวนสนามบ้าง อยู่ท้ายสภา การมาวัดแบบนี้ไม่ได้ช่วยอะไรเลย นอกเสียจากความคาใจเรื่องวัดของผมยังคงอยู่ต่อไป

จนกระทั่งโยมแม่และน้องสาว ได้ชวนไปนั่งสมาธิที่ ภูเรือ ผมยอมไป เพราะคิดว่าไม่น่าจะเสียหายอะไร อย่างน้อยถ้าไม่ได้อะไร ก็ถือว่าได้ไปเที่ยว แต่พอมาทราบว่า กว่าพระเดชพระคุณหลวงพ่อ จะหาสถานที่มาให้ลูกๆปฏิบัติธรรมได้นั้น ต้องบุกป่าลุยเขา เหนื่อยกว่าเราหลายร้อยเท่า กว่าจะซื้อที่ได้ ก็ต้องลำบากมาก จากเจตนาอันบริสุทธิ์ของพระเดชพระคุณหลวงพ่อตรงนี้ ทำให้ผมอึ้ง ยอมใจเปิดว่า “มีพระแบบนี้ด้วยหรือ ที่ท่านยอมเสียสละ ยอมลำบาก เพื่อให้เพื่อนมนุษย์เข้าถึงความสุขที่แท้จริงได้ขนาดนี้”

สามวันแรกของการนั่งสมาธิที่ภูเรือ ผมปวดเมื่อยอย่างใหญ่หลวงนัก แถมยังปวดใจด้วยครับ ปวดใจที่ยังไม่เห็นอะไรเลย แต่ผมก็จับแง่คิดได้ว่า ไม่มีอะไรในโลก ที่ได้มาง่ายๆ ได้มาแบบไม่ต้องลงทุนหรอก เพราะขนาดพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ ท่านยังต้องเอาชีวิตเป็นเดิมพันถึงจะได้ธรรมะเลย ดังนั้นผมต้องฮึดสู้อีกสักตั้ง พร้อมกับอธิษฐานและให้สัญญากับพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯว่า “หากมาปฏิบัติธรรมคราวนี้ ถ้าผมได้เห็นอะไรกับเขาบ้าง ผมจะบวช”

ผมจึงใส่ความตั้งใจสุดเหวี่ยง หลับตาปี๋ เพ่งไปที่กลางท้องแบบเน้นๆ เนตๆ ปรากฏว่า ผมเห็นดวงกลมอยู่กลางท้องจริงๆ ครับ แต่...แต่…อย่าเพิ่งดีใจไปกับผม ฟังต่อให้จบก่อน ผมเห็นแค่แวบเดียวเท่านั้น แล้วดวงกลมๆนั้น ก็แวบหายไป รู้ไหมครับ...ว่าทำไมเห็นแล้วหาย เพราะผมทำผิดวิธีไงครับ แม้จะผิดวิธี ก็ยังถือว่าเห็น ยังดีกว่าผิดวิธีแล้วไม่เห็นอยู่ดีแหละครับ

ดังนั้น ผมจึงต้องทำตามสัญญา คือ มาบวช และที่สำคัญผมอยากบวช ถวายในหลวง และบวชให้กับโยมแม่ด้วย เพราะตลอดชีวิตของโยมแม่ ท่านปรารถนาให้ผมบวชมาตลอด แล้วอีกอย่าง...ท่านก็อายุมากแล้ว แถมผมเองยังผลัดท่านแล้วผลัดท่านอีก ดังนั้นในวันบวช ขณะยังไม่ทันกล่าวขอขมา น้ำตาของกระผมและโยมแม่ ก็แย่งกันไหลอาบแก้มกันทั้งคู่ เพราะเราต่างไม่คิดว่าจะมีวันนี้

เมื่อผมเข้ามาสู่เพศบรรพชิตแล้ว ความรู้สึกทุกอย่างมันเปลี่ยนหมด ผมรู้สึกเหมือนได้จุติใหม่เลยครับ รู้สึกนิ่ง สงบ สำรวม ภาคภูมิใจในความเป็นพระ แม้ต้องถือศีลจำนวนมากถึง 227ข้อ ก็ไม่ทำให้ผมอึดอัด เพราะศีลทำให้ผมยิ่งบริสุทธิ์ขึ้นเพื่อรองรับธรรมะอันทรงคุณค่าของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ได้ดียิ่งขึ้นไปอีก ดังนั้นผมจึงได้คำตอบด้วยตัวเองแล้วว่า “การจะบรรลุธรรมขั้นสูงสุดได้นั้น ต้องอยู่ในเพศพระเท่านั้น” เพราะเพศนี้ทำให้เราปลอดกังวลจริงๆ

อีกทั้งยังทำให้นั่งสมาธิได้ดีมากกว่าตอนเป็นบุรุษ ATM มากๆ เพราะศีลและการฝึกตัวของพระ ทำให้ใจของผมละเอียดอ่อน เวลานั่งสมาธิใจก็รวมง่าย ผ่อนคลาย ทิ้งความตึงเครียดไปได้หมด อีกทั้งเวลานั่งผมจะปรับท่านั่งให้สบาย แล้ววางใจเบาๆที่ศูนย์กลางกาย ทำแบบกึ่งหลับกึ่งตื่น วางใจนิ่งๆ เฉยๆ ไปที่กลางท้อง

สักพักก็มี ดวงกลมๆสีทอง ผุดขึ้นที่ศูนย์กลางกาย ซึ่งพระเดชพระคุณหลวงพ่อให้หลักไว้ว่า “มีอะไรให้ดูเราก็ดูไป ไม่ต้องไปกังวล แต่ใจต้องอยู่กลางท้อง” สักครู่ ดวงกลมๆสีทอง ก็เปลี่ยนเป็นสีฟ้า แล้วเปลี่ยนเป็นพระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ำฯที่ชัดมากๆ พอมองต่อไปเรื่อยๆ องค์พระก็ผุดขึ้นมา โดยเห็นเศียรท่านขึ้นมาก่อนจนเห็นเต็มองค์ พอเห็นพระอย่างนี้ ใจมันเต็มตื้น ปีติจนน้ำตาไหลออกมา ตอนนั้นผมมีความสุขเหลือเกิน ตั้งแต่เกิดมาก็ไม่เคยเจอความสุขอะไรอย่างนี้มาก่อนเลย

แม้ตัวผมจะอยู่ในห้องนั่งสมาธิ แต่ใจเหมือนอยู่อีกมิติหนึ่ง ที่เป็นอู่แห่งความสุขล้วนๆ สุขเหมือนตัวผมมีอะไรมารองรับให้เบาอยู่ตลอดเวลา แม้จะมีเสียงรบกวนมาจากภายนอกบ้าง เสียงเหล่านั้นก็ทำอะไรความรู้สึกของผมไม่ได้เลย เพราะเหมือนเอาใจใส่เซฟ คือ รู้สึกปลอดภัยโดยไม่มีสิ่งใดมาทำร้ายใจได้ เหมือนใจได้เจอจุดหมาย ได้เจอที่อยู่ที่แท้จริง ที่ค้นหามานาน

ความสุขที่ผมสัมผัสนี้ ทำให้ผมคิดต่อไปว่า หากจะมีพระอินทร์จำแลงลงมาบอกว่า “ธรรมะไม่มีจริง สิ่งที่ผมเห็นมันไม่ใช่” ผมก็จะตอบว่า “ผมเชื่อมั่นในสิ่งที่ผมเห็น ร้อยเปอร์เซ็นต์ เพราะผมพิสูจน์สิ่งนี้ด้วยตัวเองแล้ว” อีกทั้งผมก็จะถามพระอินทร์กลับไปว่า “หากไม่ใช่ แล้ว ทำไมมีพระหลายรูปเห็นองค์พระที่อยู่กลางท้องเหมือนๆกัน ให้ท่าน (พระอินทร์) ลองมานั่งสมาธิด้วยกันไหม เพื่อพิสูจน์กันให้เห็นๆไปเลย”

การบวชครั้งนี้ ผมได้รับอะไรมากเกินกว่าที่คิดไว้เยอะ นอกจากธรรมะปฏิบัติที่ได้แล้ว ยังได้ฝึกตัว ได้ลดทิฐิมานะ แก้นิสัยที่ไม่ดีของตัวเอง จากเมื่อก่อนผมเป็นคนใจอุณหภูมิสูง หุนหันพลันแล่น เดียวนี้สุขุมรอบคอบ รู้จักคิดก่อนทำ เป็นคนใจเย็นขึ้นมาก และหากไม่ได้มารู้จักวัดนี้ ไม่ได้มาบวช ผมคงเสียใจไปตลอดชีวิต

สุดท้ายนี้ ผมขอสัญญาว่า ระยะเวลาที่เหลืออยู่ ผมจะตั้งใจปฏิบัติธรรม และฝึกตัวทุกรูปแบบอย่างเต็มที่ สมกับที่ได้โอกาสมาเป็นมนุษย์ ได้พบพระพุทธศาสนา และได้มาบวชอยู่ในเพศที่ดีที่สุด ผมอาราธนา ขอให้พระเดชพระคุณหลวงพ่อแข็งแรงมากๆ มีผู้มาปลดกังวลของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ เพื่อให้ปลอดกังวลเร็วๆ พระเดชพระคุณหลวงพ่อจะได้ไปทำงานที่แท้จริงซะทีครับ… ผมรักพระเดชพระคุณหลวงพ่อครับ

กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูง

พระบัญญัติ จารุวโร

ป.ล. ผมอยากให้คนไทยทั่วประเทศได้มาพิสูจน์วัดพระธรรมกายกัน อย่าฟังแค่ปากต่อปาก เนื่องจากเมื่อก่อนนี้ ผมก็เป็นเหมือนคนอื่นๆทั่วไป ที่เชื่อข่าวลือ เพราะคนไทยเชื่อกระแสข่าวลือง่าย ผมรักพระเดชพระคุณหลวงพ่อมากครับ พระเดชพระคุณหลวงพ่อทำทุกอย่าง โดยไม่เคยคิดถึงตัวเอง