พระวชิรพล จารุวชิโร รุ่นกองพันสถาปนา

ผลการปฏิบัติธรรมพระรุ่นกองพันสถาปนา

กราบคารวะพระเดชพระคุณพระราชภาวนาวิสุทธิ์ หลวงพ่อธัมมชโย หรือคุณครูไม่ใหญ่ของพวกเราทุกๆ คนครับ

พระวชิรพล จารุวชิโร พระ Super แห่งกองพันสถาปนา

กระผม พระวชิรพล จารุวชิโร มีชื่อเล่นว่า Super โดยชื่อจริงและชื่อเล่นของผมนั้นได้รับการประทานมาจากพุทธบุตรที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในสายตาของผม ซึ่งก็คือพระเดชพระคุณหลวงพ่อครับ ชื่อนี้ทำให้ผมรู้สึกปลื้มและตื้นตันใจเป็นอย่างมาก ตั้งแต่เกิดมาจนถึงปัจจุบันนี้และตลอดไปด้วยครับ

ผมโชคดีมีบุญเป็นอย่างมากที่ได้เกิดมาในครอบครัวธรรมกาย ซึ่งผมเป็นบุตรคนที่ 2 ของโยมพ่อ “สมหมาย ครสาคู” และโยมแม่ “อัปสร ครสาคู” ตั้งแต่จำความได้ผมก็ต้องตามโยมพ่อโยมแม่มาวัดพระธรรมกายทุกวันอาทิตย์ ยิ่งโดยเฉพาะอาทิตย์ต้นเดือนนั้น จะขาดไม่ได้เป็นอันขาด และยังได้ร่วมบุญทุกๆ บุญกับหมู่คณะมาตลอด

จนกระทั่ง เดือนตุลาคม พ.ศ.2538 เมื่อผมอายุครบ 8 ปี ก็ได้รับ โอกาสเข้าร่วมโครงการอบรมยุวกัลยาณมิตร ณ ดอยสุเทพ หลังจากนั้นผมก็ปฏิบัติธรรมเรียนรู้อบรม ฝึกฝนตนเองกับโครงการยุวกัลยาณมิตรมาตลอดทุกๆ ปิดเทอม ไม่ขาดเลยเป็นเวลา 8 ปีติดต่อกัน และผมก็ได้มาเป็นพี่เลี้ยงยุวกัลยาณมิตร นำคำสั่งสอนของหลวงพ่อ พระอาจารย์และพี่เลี้ยงที่เคยได้รับมาส่งมอบต่อให้แด่น้องๆ วัยใส ๆ ซึ่งเปรียบเสมือนผ้าสีขาว ให้เป็น “เด็กดี V-Star” ผู้นำฟื้นฟูศีลธรรมโลกครับ ที่สำคัญ...ผมยังได้รับบุญพิเศษคือ ร่วมแสดงรายการ “ปฏิบัติการกุ๊กกิ๊ก” ในช่อง DMC ฉายทุกวันเสาร์ตอน 8 โมงเช้า และวันจันทร์ตอน 5 โมงเย็นครับ

และหากจะถามถึงสาเหตุที่ผมตัดสินใจบวชพระรุ่น “กองพันสถาปนา” นี้ เหตุผลหลักๆก็คือ เพราะผมยังไม่มีโอกาสบวชพระตอบแทนคุณโยมพ่อโยมแม่เลย แต่ครั้งนี้ผมตัดสินใจได้อย่างเด็ดเดี่ยว บวกกับได้กัลยาณมิตรที่ดีเป็นผู้ชักชวน มิหนำซ้ำยังทราบว่ารุ่นนี้จะได้บุญพิเศษคือ การดูแลกองพลรุ่น 7,000 ตำบล ( ซึ่งผมชอบเรียกว่ารุ่น OTOP ) นั่นเองครับ

ดังนั้นเมื่อผมตัดสินใจบวช ก็รีบไปเคลียร์กิจธุระต่างๆ ซึ่งก็คือ ดรอปเรียนมาบวชรุ่นนี้ทันทีครับ จบช้ากว่าเดิมจะเป็นอะไรไป แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือ การทำให้ความฝันและเป้าหมายของครูไม่ใหญ่เป็นจริงได้ ก็ถือว่า คุ้มยิ่งกว่าคุ้มอีกครับ

นับตั้งแต่วันแรกที่ได้เข้าร่วมโครงการมาจนถึงบัดนี้ กระผมรู้สึกว่า เวลานั้นผ่านไปเร็วมาก โครงการอบรมได้สอนให้พวกเราทุกคนรู้จักแปรเปลี่ยนทุกๆ เวลาให้กลายเป็นบุญบารมี พร้อมกับได้รับการฝึกฝนในแบบที่หาได้ยากยิ่งในโลก นั่นคือการทำให้กาย วาจา ใจ ให้ใสสะอาด ควบคู่ไปกับการมีระเบียบวินัย เคารพ ซื่อสัตย์ ตรงต่อเวลา แถมธรรมะใสๆ จากพระอาจารย์ พระพี่เลี้ยง และยังได้ปฏิบัติธรรมร่วมกับเพื่อนๆ กองพันสถาปนาด้วย ทำให้ตอนนี้ ผลการปฏิบัติธรรมของผมมีความก้าวหน้า โดยเฉพาะอย่างยิ่งในวันที่พระอาจารย์นำโอวาทของพระเดชพระคุณหลวงพ่อ เนื่องในวันเข้าพรรษามามอบให้เหล่าธรรมทายาท ผมจึงเกิดกำลังใจในการปฏิบัติธรรมมากจนประมาณไม่ได้เลยครับ ขนกระผมลุกไปทั้งตัว โดยเฉพาะประโยคที่ฝังหยั่งลึกลงไปในใจยิ่งนัก นั่นก็คือ “พรรษานี้ หลวงพ่อขอให้เป็นพรรษาแห่งการเข้าถึงธรรม” แม้จะเป็นเพียงคำสั้นๆ แต่มากด้วยพลังอันเปี่ยมล้นและมีผลต่อการปฏิบัติธรรมของกระผม

เย็นวันนั้นเอง ซึ่งเป็นวันที่อากาศเย็นสบายดีมาก ระหว่างที่กำลังสวดทำวัตรเย็นอยู่นั้น ผมก็ได้ตรึกนึกดวงแก้วไปด้วย ซึ่งเป็นสิ่งที่ทำอยู่เป็นประจำ แต่ที่แปลกคือ ทุกๆ ครั้งจะนึกได้บ้าง หายบ้าง สลับกันไปเรื่อยๆ แต่วันนั้นไม่หาย ทำให้ผมรู้สึกดีมากจนบอกไม่ถูก.. และแล้วเวลานั่งสมาธิก็มาถึง ผมก็ต่อยอด โดยทำตามที่หลวงพ่อบอก คือให้มองตรงกลางไปเรื่อยๆ อยู่สักระยะหนึ่ง กระผมก็รู้สึกเหมือนได้เล่นเครื่องเล่นไวกิ้ง หรือดิ่งจากรถไฟเหาะลงมา แต่กระผมก็มีสติตั้งมั่นอยู่ ณ ศูนย์กลางกายฐานที่ 7 และก็รู้สึกว่าสถานที่นั้นโล่งๆ กว้าง ๆ อยู่แล้วรู้สึกตัวเบา สบาย ๆ ไม่รู้สึกถึงความปวดเมื่อยใดๆ และก็ได้เห็นจุดแสงสว่างเล็กๆอยู่ไกล ๆ จากนั้นกระผมก็มองดูไปเรื่อยๆ เฉยๆ สิ่งที่เห็นคือ แสงสว่างก็สว่างขึ้นเรื่อย ๆ จนเหมือนพระอาทิตย์ยามเที่ยงตรง แต่มองแล้วไม่ร้อน ไม่รู้สึกแสบตาเลย ตรงกันข้ามผมกลับรู้สึกเย็นๆ สบายๆ อบอุ่นยิ่งนัก จนเวลาผ่านไปเร็วมากๆ เลยครับ

พระวชิรพล จารุวชิโร ในท่า peace position

ผมจะตั้งใจปฏิบัติธรรมในทุกๆ รอบ แม้บางครั้งจะฟุ้งบ้างไม่ฟุ้งบ้าง ปวดเมื่อยบ้าง เห็นบ้างไม่เห็นบ้าง แต่ก็ยังไม่ลืมความรู้สึกในวันนั้นครับ

หลวงพ่อครับ ผมอยากจะบอกหลวงพ่อว่า ผมรู้สึกภูมิใจเป็นอย่างยิ่งที่ได้เป็นลูกหลวงพ่อครับ ผมจะติดตามมหาปูชนียาจารย์ และหมู่คณะสร้างบารมีไปจนถึงที่สุดแห่งธรรม

สุดท้ายนี้กระผมกราบขออวยพรให้พระเดชพระคุณหลวงพ่อ มีสุขภาพร่างกายแข็งแรง โรคภัยไข้เจ็บขอให้หายไปให้เกลี้ยง และเป็นร่มโพธิ์ร่มไทรให้มนุษย์เทวดา โดยเฉพาะนักเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยาทุกๆ คนนะครับ

สุดท้าย...ท้ายสุด กระผมขอพูดคำสั้น ๆ แทนนักเรียนทุกคนว่า “รักพ่อจังเลย”